De Cu Chi tunnels en de kerk van Cao Dai

Vandaag was een vroegertje: om 7 uur moesten we klaar staan om naar de Cu Chitunnels te gaan en daarna op tijd te zijn namelijk 12 uur voor de dienst in de Cao Dai kerk. Maar eerst de tunnels. Deze tunnels bestaan al heel lang en werden door de Vietnamezen vooral ook in de oorlog tegen Frankrijk en later tegen Amerika gebruikt. Vooral in de oorlog tegen Amerika hebben deze tunnelsstelsels een cruciale rol gespeeld. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat het "sterke" Amerika niet opgewassen was tegen de Vietcong en het Noord Vietnamese leger maar daar hebben de tunnels en ook de Ho Chi Minhroute een grote rol bij gespeeld. Het gebied waarin de Cu Chitunnels liggen is volop gebombardeerd door de Amerikanen, niet alleen met allerlei soorten bommen en granaten maar natuurlijk ook napalm om de boel te laten ontbladeren. De Viietnamezen gebruikten deze tunnels om te ontsnappen aan deze bombardementen en zich te verstoppen maar ook om verrassingsaanvallen te doen op de Amerikanen en eerder ook de Fransen. De totale lengte van dit tunnelstelsel, en dat is dit met recht, is 200 km. Er bestond een hele samenleving onder de grond. Naast gangen waren er bunkers voor de keuken, om te rusten, vergaderzalen, een ziekenhuis etc. Natuurlijk ook schuilkelders tegen de bommen en ook munitiedepots. Deze munitiedepots werden vaak aangevuld met bommen van de Amerkanen diie niet waren afgegaan. De Amerikanen wilden natuurlijk heel graag deze ondergrondse gangenstelstels ontdekken maar ze kregen er geen grip op. Er waren dan ook vele boobytraps van scherpe bamboe, ijzeren staven en explosieven. Ontdekken van het gangenstelsel was bijna niet mogelijk. De tunnelingangen waren zo klein dat ze bijna niet te ontdekken waren. En als er een ingang ontdekt werd dan werd de gang weer verlegd en de ontdekte gang geblokkeerd door het in te laten storten  Er was zelfs een ingang vanuit de rivier en dus onderwater.Nu kan je ook afdalen in een klein deel van deze tunnels en die zijn wel iets breder gemaakt voor ons als toeristen maar vooraf dacht ik toch dat ik niet mee zou gaan, mij te benauwd maar ja, je bent er nu toch en ik wilde toch wel een beetje meemaken hoe dit er van binnen uitzag. Ben dan ook 2 tunnels doorgeweest, de langste 30 meter, soms op handen en knieen want gebukt lopen lukte echt niet.... Het is onvoorstelbaar dat hier zoveel mensen langere tijd (jaren) hebben geleefd. Er was er ook nog een in oude staat en daar moest je echt een kleine ingang voor in en die hebben Chantal en ik overgeslagen. Denise ging de uitdaging natuurliijk wel aan!!  Al met al heel indrukwekkend. Aan het eind kregen we ook nog cassavewortel te eten want dat was waarmee de mensen zich vooral voeden. Echt smakelijk vond ik dat niet maar ja, er moet toch gegeten worden. Rijst konden ze bijna niet meer verbouwen! Rond 10 uur waren we klaar met de rondleiding. Wel grappig dat er ook middelbare scholieren waren en die vonden het schijnbaar bijzonder dat wij ook die tunnels in zijn geweest want ik kreeg regelmatig een opgestoken duim! We volgden onze weg naar De Heilige Stoel van Cao Dai. Het grote complex is het centrum voor het Cao Dai geloof. Had ik ook nog nooit van gehoord maar dit geloof is een samenstelling van Boedhisme, Toaisme en Confusisme (weet niet of dat bestaat maar gaat om de leer van Confusius) vooral door Phan Cong Toc gesticht. Hij was een van de belangrijkste mediums: men zegt dat hij tijdens seances met heilige geesten kon communiceren. Nu zijn er wel meer die dat denken maar die zitten dan vervolgens bij de GGZ omdat ze stemmen horen.....De grote tempel iss tussen 1933 en 1955 gebouwd. Het is zo kitch dat het bijna weer mooi is. De kleuren die vooral gebruikt zijn, zijn rood (bhoedisme) blauw (toaisme) en geel (confususius) We hebben van buiten en binnen foto's gemaakt en daarna een kwartiertje naar de dienst gekeken waar geen touw aan vast te knopen was. Het schijnt dat de priesters en priesteressen tijdens de diensten ook met heilige geesten kunnen praten. Overigens zijn tijdens de dienst mannen en vrouwen strikt gescheiden. Bij het weglopen wilde ik nog een extra foto maken van voren maar dat mocht niet tijdens de dienst terwijl iedereen toch binnen was maar ik werd weggestuurd. Foto had ik al gemaakt.
Het was inmiddels half 1 en we wilden wel wat eten. Deze keer bij locals en voor 175000 dong omgerekend 6,50 euro een heerlijk 6 gangen menu gehad. Vervolgens weer 3 uur teruggehobbeld naar HCM. De wegen zijn ook hier niet best, grote gaten in de weg.... Net nog even een cappucino gedaan in de plaatselijk koffieshop a la Starbucks en nu op de kamer lekker even chillen met een muziekje en straks even op netflix een filmpje kijken als het internet tenminste wil meewerken want dat is af en toe ruck zou Remko zeggen. Moet ook steeds opnieuw inloggen ook net weer. Morgen de een na laatste dag in Vietnam. Morgen om 8 uur weer klaar staan om naar de Mekong Delta te vertrekken, het laatste onderdeel van onze reis en het worden nog twee drukke dagen......