Ho Chi Minh stadtour en een verschrikkelijke oorlog

Vanmorgen om 8 uur stonden we weer klaar voor de stadstour door HCM met ook het War Museum. Maar allereerst naar Chinatown waar we over een markt hebben gelopen. De geur hier doet direct weer denken aan China. Het is hier op straat ook een stuk viezer. Vooral allerlei soorten rijst, suiker, olie etc te koop. Doet ook een beetje denken aan de Shoek in Marokko. Daarna naar Kim Bien Markt. Daar zijn vooral ook veel chemicalien te koop. Overigens rook het daar een stuk frisser en was het ook al een stukje schoner op straat. Next Stop: Notre Dame Kathedraal en het Hoofdpostkantoor. De kathedraal Nha Tho Duc Ba is de grootste kerk die ooit is gebouwd in Vietnam en natuurlijk tijdens de Franse overheersing. Rome liftte in die tijd natuurlijk graag een stukkie mee om zieltjes voor de RK-kerk te winnen. Voor de kathedraal staat een beeld van Maria die in 1959 van Rome naar HCM is gebracht en vrede moest brengen in Vietnam. Daar hebben ze nog een jaar of 16 op moeten wachten.....Het is overigens maar net wat je onder vrede verstaat: vrij in de zin van vazaldictator in het Zuiden of vrij in de zin van zelf bepalen wat er in je land gebeurd..... Enfin, aan de zijkant ligt het Hoofdpostkantoor die niet meer als zodanig in bedrijf is maar als toerist kan je hier nog een kaartje versturen. Het is een mooi gebouw ontworpen door Eiffel. De binnenkant is gewelfd en er hangt een groot portret van Ome Ho binnen (hoe kan het ook anders) Overigens hebben we voordat we naar binnen gingen nog even en koffie gescoord. KIm wees ons ook nog op het CIA-gebouw waar de helicopters in 1975 af en aan vlogen om Amerikanen en Zuid Vietnamezen te evacueren naar de vliegdekschepen die in de Zuid Chinese zee voor de kust van Vietnam lagen. Het gebouw is bijna niet meer te ontdekken omdat er nu allemaal hoogbouw om heen staat. Vervolgens hebben we in deze wijk, Dong Khoi genaamd, rondgelopen want hier staat ook het gebouw van het Volkscomite en het gemeentetheater. Het gebouw van het Volkscomite was vroeger Hotel de Ville en het is nog altijd het gebouw van het stadbestuur. De gevel is echt prachtig. Het gemeentetheater of te wel Nha Hat Thanh Pho oftewel de Opera is ook uit de Franse tijd. Dit theater zullen we vanavond bezoeken voor een voorstelling genaamd AO. We zijn benieuwd wat we ten zien krijgen maar het doet mij een beetje denken aan Cirque du Soleil, althans de bbeelden die ik op tv zag. We moeten er om half 6 zijn. Het duurde wel even voordat we kaartjes hadden, we mochten ook nog even kijken of we goed zicht hadden op het podium omdat er niet veel kaarten meer over waren maar dat zag er prima uit dus wij hebben kaarten gescoord. Denise en Chantal zijn ook nog bij Versace binnen geweest. T-shirt was toch een beetje aan de dure kant.... Dong Khoi is namelijk wel het dure gedeelte van HCM. De dure gebouwen zijn allemaal in eigendom van rijke buitenlanders uit bv China en de Oekraine. Er wordt ook al hard gebouwd aan een metrostelsel samen met de Japaners (hoe kan het ook anders....)
Daarna zijn we met het busje en onze uitstekende chauffeur gereden naar het Hererigingspaleis. Eerst stond hier het Norodompaleis gebruikt door de Franse gouveneur. Later werd het gebouw gebruikt door de vazalregering van Diem. In 1962 werd het gebombardeerd door Diems eigen Zuid Vietnameze leger en werd het ernstig beschadigd Daarna is het weer opgebouwd maar Diem heeft er nooit meer gewoond, is namelijk vermoord tijdens een coup om plaats te maken voor een nieuwe vazalregering. In 1975 werd Saigon (HCM) ingenomen door de Vietcong en vluchtte de toenmalige president Van Thieu met de helicopter die daarvoor boven op het dak gereed werd gehouden. Bij de overgave van de Zuid Vietnamezen werden de poorten van het Paleis door Noord Vietnamese tanks omvergehaald. De foto die hiervan gemaakt is, werd een symbool voor de hereniging van Noord en Zuid tot een Vietnam. Het is een indrukwekkend, zeer modern gebouw dat nog geheel ingericht is in de tijd van de jaren 70. Er worden ook nu nog grote ontvangsten gehouden. In de kelder zit nog een bunker met een militair commandocentrum. Het is tegenwoordig vooral een museum.
Na het Herenigingspaleis gingen we een hapje eten. Kim wist een goed restaurant. Als wij het hadden moeten zoeken hadden we het nooit gevonden. Het lag namelijk in een achterafstraatje. In eerste instantie leken ze niet echt iets voor Chantal (die vegetarier is) te eten te hebben maar met tussenkomst van Kim was er toch iets met tofu! Denise had heerlijke spaghetti en ik honingkip (chinese kip deze keer volgens Kim omdat dit veel vlees op de botten hebben, gister was vietnamese kip....)
Na de lunch was het dan tijd voor het War Remnants Museum en dat werd een indrukwekkend bezoek! Het museum is gevestigd in het voormalige gebouw van de US Information Centre en heette vroeger Oorlogsmisdadenmuseum. Er zijn hier behoorlijk veel foto's die de gruwelijkheden van de Franse, Chinese en Amerikaanse soldaten laten zien. Het heftigste vind ik de beelden van de chemicalieen die de Amerikanen hier hebben uitgestrooid en nog al kwistig ook. Ze kregen namelijk geen controle over de jungle dus dachten ze: laten we wat ontbladeringsmiddelen strooien dat zal vast helpen. UIteindelijk natuurlijk niet maar de gevolgen zijn tot op de dag van vandaag desastreus. Nu nog worden verminkte kinderen geboren (2e generatie) in de gebieden waarin zo kwistig met Agent Orange maar ook Agent Blue en Green is gestrooid. Overigens hebben niet alleen de Vietnamezen hier last van. Ook de amerikaanse soldaten die hier zaten terwijl er gesproeid werd, hebben er last van. Het verschil is echter wel dat zij gecompenseerd zijn door de Chemicalienindustrie en de Vietnamezen tot op heden nog geen cent hebben gezien!!! Verder zijn er ook foto's van andere gruweldaden zoals het gooien van levende Vietnamezen uit een helicopter (waar heb ik dat eerder gehoord, oh ja, Argentinie. Zouden ze het van elkaar geleerd hebben?)
Achterin zijn dan nog de tijgerkooien te zien waarin soms 3 tot 7 mensen (Vietcong) in gevangen zaten net zolang totdat zij overleden. Kooitje meette 180 x 50 x 40 cm.....Ik liep er met een brok in mijn keel door het museum heen, vooral de foto's met de gevolgen van het gebruik van Napalm...... Ook de zinssnede: in Vietnam is alles uitgeprobeerd wat de Amerikanen in hun arsenaal (behalve kernwapens dan) hebben en de Vietnamezen dragen daar nog altijd de gevolgen van..... Ik heb er niet veel foto's gemaakt.....
Rond 3 uur waren we weer terug in ons hotel. Om 5 uur op naar de Opera voor de voorstelling. Gek hoe een dag loopt....