Op zoek naar onze innerlijke ninja.....

30 juli 2019 - Odawara, Japan

Vanmorgen weer lekker vroeg op (8 uur), een lekker ontbijt en dan even sudderen in de onsen, heerlijk. Rond een uur om half 11 weer op weg naar de bus. Vandaag stond het kasteel van Odawara op het programma en de tuin in Gora.

De bus naar Odawara doet er ongeveer 45 min over maar vandaag iets langer omdat het best wel druk was onderweg. Aangekomen op Odawara Station waren we wel even toe aan een lekkere cappucino dus togen we naar de Tully's. Vervolgens een stukje lopen naar het Kasteel. Het heeft behoort tot de Hojo-clan en deze familie heeft in deze regio zo'n 100 jaar geheerst. In 1590 werd het aangevallen door de Toyotomi Hideyoshi  en zij versloegen de Hojo-clan. Het Kasteel zoals het er nu staat is vanaf de zestigere jaren van de vorige eeuw opnieuw opgebouwd en geheel in oude staat van buiten. Het origineel dateert van midden 15e eeuw en werd in 1703 verwoest door een aardbeving maar snel weer herbouwt om vervolgens 1870 in onderdelen te worden afgebroken en verkocht. Van binnen is het goed te zien dat het nieuw is en het kasteel heeft een tentoonstelling met allerlei spullen uit de tijd dat het nog een echte macht was. Ik dacht dat het niet zo'n groot terrein zou zijn maar dat was dus wel zo. Naast het hoofdgebouw zijn er nog een aantal andere gebouwen opnieuw opgebouwd. Er is een gebouw met daarin de collectie Japanse harnassen (kacchu) en zwaarden (nihonto), echt de moeite waard om te zien waarbij ook nog een kleine bijzondere filmvoorstelling was te zien. Verder is er nog een soort van Ninja experience waarvan wij dachten dat het een soort van museum was maar dat bleek dus niet zo te zijn. Na het zien van een korte film over de rol van de ninja in de oorlog (voornamelijk spionage en stil de vijand uitschakelen) schrokken we ons een hoedje toen er plotseling een ninja voor ons verscheen en ons sommeerde om mee te lopen. Bij de ingang hadden we een soort van kaart gekregen waarop we stempels moesten verzamelen om zo het codewoord te vinden om uiteindelijk (virtueel) te kunnen vechten als Ninja tegen de vijand. Eigenlijk moesten we een klimmuurtje op maar dat vonden we toch iets te veel van het goede, vervolgens op bloemblaadjes stappen naar de overkant van het zogenaamde water, we moesten een geheime ruimte vinden waarin ons samuraizwaard verborgen was (we begrepen niet helemaal wat we nu moesten doen maar de ninja vroeg een kind ons te laten zien wat ze bedoelde) Vervolgens werden we losgelaten en moesten we de 4 stempelposten zoeken om onze kaart te zoeken zodat we het codewoord hadden. Nou dat is dan wel gelukt; woord was ishigaki wat zoveel als stenen wal betekent. We mochten gelukkig naar de (virtuele) gevechtszone, waar we met 2 anderen de tegenstander moesten uitschakelen door stalen sterren naar de tegenstander te gooien! We hebben ze verslagen maar stonden uiteindelijk om de 52e plaats..... Dus of nu zulke goede ninja's zullen zijn.... Wat zullen de vrouwen achter de kasse gelachen hebben dat wij met zijn tweetjes daar naar binnen zijn gegaan, het was toch echt meer voor kinderen maar opzich wel leuk om te ervaren.

Daarna zijn we weer rustig teruggelopen naar het station waar we deze keer de trein pakten om naar Gora te reizen. Een prachtige tocht door de bergen en vanwege het hoogte verschil kan de trein niet in een keer de berg op en moet hij af en toe op een bepaalde manier van baan wisselen, prachtig om te zien. De reis duurde wel een uur dus rond 16.15 uur waren we weer boven in Gora en hadden we nog een 45 min om even in de tuin aldaar rond te kijken. Prachtige bomen en planten met een grote vijver met fontein. De tuin is naar Frans voorbeeld gemaakt en er zijn zogenaamde Crafthouses waar je allerlei handenarbeidactiviteiten zou kunnen doen als je er tenminste eerder zou zijn maar wij hebben even rustig rond gekeken en zijn toen weer naar het station van Gora gelopen waar we de trein en de bus  naar ons hotel (met een tussenstop voor het halen van eten bij de Lawson) hebben genomen. Het was weer een druk en mooi dagje en tevens ook onze laatste dag in Hakone. Morgen vertrekken we naar Kyoto!!!!!!

Foto’s

4 Reacties

  1. Bep Kemper:
    30 juli 2019
    Heerlijk toch om weer even kind te zijn!
  2. Ingrid:
    30 juli 2019
    mooi verhaal, war een leuke reis. inmiddels ken je al aardig wat Japanse woorden.. Dat heen en weer rijden bij die trein heet " zagen". groetjes en alvast veel plezier in Kyoto
  3. Anne:
    30 juli 2019
    Een mooi verhaal jullie genieten wel !
  4. Remko:
    31 juli 2019
    de Hakone-Tozan line heeft een soort 'stedenband' met de Rhätische Bahn in Zwitserland, ook een echte bergbaan en heel populair onder modelbouwers, die dan weer, als trivia, ooit bedacht is door de Nederlander Willem Jan Holsboer