De Kibiji-vlakte .....

En het werd...... fietsen op de Kibiji-vlakte. Rond half 11 zijn we naar het treinstation gelopen en namen we de lokale trein naar Soja van 10.58 uur. Na 10 minuten en 2 haltes verder op zoek naar de fietsenverhuur. Eigenlijk best snel gevonden, zit namelijk direct bij het station. We huren daar twee fietsen en krijgen een hele uitleg over de te volgen route in het ...... Japans! Tja, en dat spreken wij niet (zei ik gister dat iedereen toch ook Engels spreekt, nou hier bijna niet maar we zijn ook op het platteland) Dus we hebben maar geknikt en gekeken en hopen er maar op dat we de route kunnen vinden straks. We krijgen twee fietsen mee, ik voelde me meteen meer thuis want ik kreeg een roze en laat die van mij thuis nou ook roze zijn! We kregen ook nog twee hoeden mee voor onderweg. In eerste instantie wilden we ze niet meenemen maar achteraf was het goed dat we ze mee kregen. Nadat we een stukje gefietst hadden, waren we een al een klein beetje de weg kwijt maar uiteindelijk vonden we het Kibiji- fietspad. Het was overigens heel goed aangegeven, gelukkig ook in het Engels met ook bewegwijzering op het fietspad. Dus we kregen er vertrouwen in dat we het station waar we naar toe gingen fietsen wel zouden vinden....

Bij een plaatselijke automaat veel water en ander drinken ingeslagen, ik schat in dat het zo'n 35 graden was. Je fiets eigenlijk door een vlakte met aan weerszijde rijstvelden, prachtig om te zien. We zijn langs een Pagode van 5 verdiepingen gefietst, daar ook nog even rond gekeken. Vervolgens zijn we langs een grafheuvel gereden en kwamen we langs verschillende tempels. Na anderhalf uur dachten we dat we het station waar we naar toe moesten fietsen, bijna al hadden gehaald. Wij op naar Bitchu Takamatsu Station via een wat andere weg dan op  het kaartjes stond aangegeven, maar je kan kaart lezen of je kan het niet.... Aangekomen bij het station konden we het fietsverhuurbedrijf niet vinden, dus maar binnen in het station gaan vragen. Na wat heen en weer gevraag bleek dat we bij het verkeerde station stonden, we moesten nog zo'n 40 minuten fietsen, volgens die meneer. Oeps..... Dan toch nog maar meer drinken ingeslagen, want dan hebben we nog even te gaan. Wij weer terug naar het pad, maar waar ligt dat nou precies? Gelukkig laat Remko je dan niet in de steek en we hadden het weer gauw gevonden (na een werkoverleg van een paar minuutjes, Guus en Marian weten dan wel wat ik bedoel!) Wij weer verder op weg naar Bizen-Ichinomiya Station. Onderweg witte kraanvogels gezien, tenminste ik denk dat het kraanvogels zijn (ben niet zo'n vogelaar) En nog een oude bekende gezien, namelijk het rode monster! Ook nog steeds heel mooi door al die velden en dan de boerderijen die er staan, vaak met een ommuurde tuin met prachtige, bijna gebeeldhouwde, bomen! Maar het was inmiddels nog warmer geworden..... Ik heb nog nooit zoveel gedronken tijdens een fietstochtje. Volgens de verhuur zou het een km of 15 zijn, wij denken dat we er zo'n beetje 20 hebben gefietst maar nadat we wederom een aantal tempels waren gepasseerd kwamen we dan toch aan bij Bizen-Ichinomiya Station. Uiteindelijk ook vrij snel de fietsenverhuur gevonden. Die mevrouw aldaar gaf aan dat we nog verder zouden kunnen, wij vonden het mooi geweest! Fiets ingeleverd en ook onze mooie hoeden en wachten op de trein terug naar Soja waar we de trein weer terug naar Kurashiki konden nemen. We moesten alleen wel op Soja nog even wachten (ongeveer 1 uurtje) maar nu zijn we weer terug bij ons hotel, niet voordat we bij de Starbucks nog even onze favoriete koffie hadden gehaald. Hoe Kuraschiki eruit ziet, dat gaan we straks nog even beki