Hoi An: een stad om verliefd op te worden!

 Vandaag zouden we drie uur doorbrengen in Hoi An volgens onze gids Loc maar het werden er veel meer! We hadden om 9 uur met hem afgesproken dus om 8.15 uur weer gezellig met zijn drieen aan het ontbijt. Nog even deet opsmeren om de hotelkamer en de rugzak ophalen en toen konden we weer op stap. Onze chauffeur stond nu met een Kia personenwagen voor deur waarvan de schuifdeur automatisch open zou moeten gaan maar je raadt het al: dat lukt niet. Later bleek dat er een knopje verkeerd stond. Na ongeveer een 5 minuten rijden waren we al bij de oude stad en gingen we te voet verder. Hier mogen namelijk geen auto's rijden en op bepaalde tijden ook geen scooters en brommers. Het was nog heerlijk rustig. Om in het oude gedeelte binnen te kunnen lopen, moet je een kaartje kopen en bij dat kaartje horen dan een aantal activiteiten. Ten eerste mochten we binnen kijken in een traditionele woning welke door 3 stijlen beinvloed was: Japans, Chinees en Vietnamees. Het straatje zelf deed ook wel Japans aan (denk dat Remko dat wel herkent van de fotot's) Natuurlijk kan je binnen van alles kopen maar daar komen wij niet voor. Daarna zijn we een klein stukje doorgelopen en kwamen we bij de Japanse brug. Deze heeft geen nadere uitleg nodig behalve dan dat hij is gebouwd over een smalle rivier zodat beide wijken met elkaar verbonden konden worden. Overigens zijn met de handel vele volken hier geweest en natuurlijk ook de Nederlanders. We hebben er alleen geen dingen van teruggevonden zoals in Nagasaki Desima. Die Japanse brug is overdekt. Naast de brug stond een winkel waar ons de kunst van het wierook maken werd uitgelegd. Deze wierrook wordt gemaakt van een bepaalde boom die lijkt op sandelhout maar waarin een bepaald beestje leeft dat spug afgeeft en daardoor komt er een soort van holte in de boom en dat gedeelte wordt gebruikt om wierrook te maken. Ook kwamen we nog langs een sierradenshop waar je kon zien hoe ze sierraden van jade en zilver maken.Daarna werden we meegenomen naar een theater waar volgens Loc traditionele dans en muziek zou worden getoond. Natuulijk zagen we dat ook maar ik hoorde toch ook "die Schone Blaue Donau" en "Old Lanschein" of hoe je het ook schijft voorbij komen natuurlijk wel gespeeld op traditionele Vietnameze instrumenten, dat dan weer wel...Vervolgens konden we kiezen Tempel of koffie. Wij kozen natuuurlijk voor koffie en ook hier kunnen ze een heerlijke cappucino maken! We zaten in een superleuk cafffeetje met uitzicht op de Han Rivier. Daarna dan toch naar de tempel of eigenlijk meer een gemeenschapshuis voor Chinezen en daarvan zijn er 5 in Hoi An vanwege de Chinezen die uit 5 verschillende provincies hier naar toe zijn gekomen om handel te drijven ofwel zijn gevlucht vanwege mogelijke vervolging. Hierbij gaat het niet om vluchtelingen op dit moment maar om de 18e en 19e eeuw. Wij waren bij de Assembly Hall of the Cantonese Chinese Congregation of Hoi Quan Quang Dong. Dit complex is absoluut de moeite waard om te bezichtigen. Ook de tuin die erachter ligt is prachtig, gelukkig attendeerde Chantal ons daarop. Zij had het gezien omdat ze naar de Happy room moest (zo noemt Loc het toilet en volgens hem moet zij erg happy zijn om zij vaak naar het toilet moet volgens Loc...) In deze tempel wordt niet een koning, keizer of boedda geeerd maar de grote Krijger Quang Dong. Daarnaast wordt Thien Hau geeerd, zij is de godin van de zee. In een zijruimte is dan nog een altaar waar je je voorouders kan vereren.Na de tempel zouden we eigenlijk eerst lampionen maken en daarna gaan lunchen maar omdat het al rond 12 uur was gingen we toch eerst eten, anders hadden we weer helemaal terug moeten lopen. Loc kent zijn zaakjes en bracht ons wederom naar een prima restaurant waar ik weer heerlijk gegeten heb en de meiden natuurlijk ook!Toen was het eindelijk tijd om een lampion te gaan maken. Het geraamte lag al voor ons klaar en we hoefden hem alleen om stof te bekleden. Ik ging voor roze en geel. Ons werk werd wel steeds door onze "juf" gecontroleerd en zo nodig nog opnieuw geplakt maar het eindresultaat mag er zijn! Nou zouden we daarna terug naar ons hotel gaan maar het bleek dat wij ook nog gingen varen op de rivier de Hoi. Dat was wel even lekker om zo uit te waaien en ondertussen prachtige plaatjes te schieten. Daarna van boord en wachten op onze chauffeur die ons na 5 minuten kwam ophalen en toen gingen we echt naar het hotel. Het was inmiddels een uur of half 4Eenmaal aangekomen in het hotel gingen Denise en Chantal chillen op de kamer en besloot ik mijn badpak aan te trekken om een frisse duik te nemen in het zwembad maar niet nadat we hadden afgesproken om om 5 uur op de fiets naar Hoi An te rijden. In het begin waren er nog wel mensen bij en in het zwembad maar om 4 uur had ik het zwembad voor mij alleen, wat een luxe. Om half 5 naar boven om even te douchen en om 5 uur stonden we klaar om naar beneden te gaan en fietsen te halen. Tja, fietsen in Hoi An is wel iets anders dan in Amsterdam. Hier krieoelt alles door elkaar en gaat het er vooral om om rustig je eigen zin door te drijven en goed te blijven opletten. Vanuit ons hotel is het immer geraden aus en dan ben je bij de oude stad. Hier heerlijk geshopt till we dropped en een hapje zijn gaan eten in het restaurant waar we vanmiddag die heerlijke koffie hadden gedronken en nu hadden we een plekje op de eerste verdieping op het balkon met uitzich op de rivier Hoi! Wederom heerlijk gegeten. Aangezien we nog wat souveniers wilden scoren en Chantal haar oog had gelegd op een armband van Jade togen we wederom langs de winkels. Uiteindeliijk heeft ze hem gevonden alleen moet er nog een sluiting en mechaniek op gezet worden dus morgenavond gaan we hem ophalen. Dan gaan we ook even kijken aan de andere kant van de rivier waar het ook heel gezellig lijkt te zijn maar dat is voor morgen. Morgen ook een dagje naar het strand, ook weer op de fiets maar nu mogen we onze eigen tijd in delen (we hebben een zogenaamd vrij dagje) dus ontbijten we om 9 uur en zullen dan op de fiets naar het strand gaan......