Over het strand en een tropische regenbui....

Vandaag een rustdagje oftewel een rustig dagje oftewel zelf weten wat we gaan doen.... Nu hadden we dat al gister bedacht: lekker een dagje naar het strand van An Bang (en nee Hans, Tante An is niet bang....) en dat hebben we ook gedaan. Eerst lekker op het fietsje. Nou ja, lekker....die van mij had een slag in zijn wiel en de trappers stonden een beetje scheef. Ik had het gevoel alsof ik dronken was maar had toch echt om 10 uur in de ochtend nog niets gedronken! Bij het strand de fietsen gestald, moet je hier wel voor betalen maar dan wordt er ook goed op gelet dus dat is fijn. Daarna een strandbedje gescoord. Ook daarvoor moest betaald worden maar als we wat zouden eten of drinken bij de strandtent die er bijj hoorde was het bedje gratis. Nou houden wij Hollanders van gratis en eten moeten we toch wel..... Afwisslend lekker liggen sudderen, lezen, in de zee dobberen etc etc. De zee was heerlijk en kan ik toch zeggen dat ik na de Golff van Tonkin ook in de Zuid Chinese zee heb gezwommen! Rond een uurtje of 13 lekker tussen de Vietnamezen gegeten in het strandtentje. Hele families zaten daar, het is tenslotte zaterdag vandaag. Er kon daar ook achter een speedboot gehangen worden aan een parachut. Dat leek Chantal en Denise wel gaaf dus togen ze met een meneer van het verhuurbedrijf daar waar je in het harnas gehezen wordt om vervolgens als een vlieger de lucht in getrokken te worden. Chantal vond het toch wel een beetje spannend maar eenmaal in de lucht onwijs gaaf. Ik zat klaar met het fototoestel en heb 1 foto kunnen maken want de meiden werden de andere kant opgetrokken dan waar ik zat (gek eigenlijk want alle anderen zagen we eigenlijk de hele dag langskomen vliegen. Landen ging niet helemaal lekker, ze kwamen bijna op het land terecht maar met een extra ruk van de boot landden ze toch nog in het water. Eind goed al goed. Om 15 uur weer de fiets richting Hoi An gepakt. Ze stonden nog netjes op ons te wachten. In het hotel even lekker gecdouched en om 16'15 uur richting Hoi An om nog op de avondmarkt te lopen en natuurlijk (het allerbelangrijkste) de voor Chantal op maat gemaakte jade armband op de halen. Ondanks dat we best wel wisten waar het winkeltje lag moesten we toch nog even zoeken... Uiteindelijk gevonden de armbang pastte precies en ziet er prachtig uit. Daarna lekker even een cocktail (Deniseen Chantal) en cappucino en mangojuice (voor mij) gedronken. Toen hup over de brug naar de avondmarkt. Op de brug was het nu 10 x zo druk als gisteren (oh ja het zaterdagavond) Wel een gezellige drukte. De avondmarkt bestaat vooral uit souvenierwinkeltjes dus nog wat leuke souveniertjes gescoord bij de diverse winkeltjes. Winkelen hier bij de stalletjes is nog een kunst op zich. Afdingen is hier een sport. Belangrijk daarbij is dat je zelf al weet wat je voor iets wilt geven qua prijs. De verkopers gaan altijd behoorlijk hoog zitten. Als je dan zegt nee dat is te duur zakken ze eerst in prijs en als je dat nog te veel vindt vragen ze jou wat je wilt geven. dan moet je dus laag durven inzetten zodat je uiteindelijk op jouw prijs uitkomt. Weglopen uit de onderhandeling doet wonderen. We kregen uiteindelijk steeds onze zin. Een beetje genant vind ik het wel want als je zit hoe goedkoop het al is.... Ik heb bijvoorbeeld 4 prachtige kaarten gekocht voor 100.000 dong, omgerekend 3,80 euro. In Nederland heb ik daar nog niet eens 1 kaart voor en die is niet zo kunstig als deze 4!!
Na het eten van een bananenpannenkoek en nog even rond gelopen te hebben, zijn we neergestreken in een restaurantje nu aan de andere kant van de rivier Hoi dan gisteren met live Muziek! Helaas geen moderne Vietnameze muziek en ook geen oude Vietnameze muziek maar Westerse popmuziek. Klonk wel goed. Wederom lekker gegeten met een cappuccino als toetje. Toen toch weer over de brug en nog een stukje rondgewandeld. Eigenliijk hadden we beter direkt naar onze fieten kunnen gaan maar aan de andere kant: dan hadden we de Tropische regenbui gemist! Het begon met wat miezeren maar al gauw regende het pijpenstelen! Toch maar even gaan schuilen. Nadat het echt minder werd maar weer naarr de fietsen gaan wandelen maar eenmaal op de fiets brak het nogmaals los. We waren tot op ons ondergoed nat! (Wanneer heb ik dat ook al weer meer meegemaakt? Oh ja, EK in Boedapest....) Enfin, nu weer afgedroogd en schoon. Ook mijn sandalen maar even afgespoeld, je weet maar nooit wat voor viezigheid uit de rioolen omhoog gekomen is. Morgen verlaten we Hoi An helaas weer om via My Lai na ongeveer 330 kilometer in Qui Nhon aan te komen. Ben benieuwd hoe lang we onderweg zijn als je over 200 km al 4 uur doet.... Ben ook wel benieuwd naar My Lai waar door de Amerikanen kwistig met napalm offtewel Agent Orange is gesproeid en waar de bekende foto van de kinderen die uit de napalmregen renden is genomen. Daarover morgen meer....